Door een grotere vraag naar klachtondersteuning is er in sommige regio’s een wachtlijst ontstaan.
Dag in dag uit zetten onze vertrouwenspersonen zich in om kinderen, jongeren en ouders te ondersteunen. Ze komen daarbij hele verschillende vragen en klachten tegen. Daarom is geen verhaal hetzelfde. Hieronder krijg je een indruk van hoe de vertrouwenspersoon samen met een kind, ouder of jongere hun vraag of klacht met succes heeft aangepakt.
Tessa is 16 jaar als ze contact opneemt met het AKJ. Het klikt niet met de hulpverlener die bij haar thuis over de vloer komt. Kon een vertrouwenspersoon haar helpen? Ruim een jaar later deelt ze haar ervaring met ons.
Lees het hele verhaal “Wat doe je als het niet klikt met de hulpverlener?”
Silke (16 jaar) belt met een vertrouwenspersoon van het AKJ en ze vertelt haar verhaal. Ze vindt de samenwerking met haar jeugdbeschermer niet goed gaan. Silke krijgt nauwelijks een reactie op haar vragen, de jeugdbeschermer luistert onvoldoende naar haar én is niet altijd even duidelijk in wat ze vertelt. Silke heeft al vaker geprobeerd dit te bespreken, maar dat heeft niet tot een oplossing geleid.
Pleegouders Jeroen en Angelique zorgen al ruim twee jaar voor hun pleegdochter Rosa*. Rosa was acht jaar toen er werd besloten dat zij niet meer bij haar ouders kon wonen. Ouders en pleegouders konden goed overweg met elkaar en Rosa zag haar ouders regelmatig. Dat veranderde toen het coronavirus in Nederland uitbrak. Jeroen en Angelique behoorden tot de risicogroep, en zij gingen samen met Rosa in quarantaine.
Een jonge, gescheiden vader* deelt het gezag over de kinderen met de moeder. De moeilijke beslissing bij wie de kinderen gaan opgroeien na de scheiding is lastig. Het lukt de ouders niet om hier samen uit te komen, er dreigt een impasse. In dit praktijkvoorbeeld leest u terug welke rol de vertrouwenspersoon kan spelen in soortgelijke situaties. Lees het hele verhaal ““Ik kan niet onder woorden brengen hoe dankbaar ik de vertrouwenspersoon ben”
Mevrouw Halman heeft al een hele tijd klachten over de samenwerking en communicatie met haar jeugdbeschermer. Zij voelt zich niet gehoord en ze begrijpt niet waarom de jeugdbeschermer haar zorgen rondom haar vijfjarige zoontje niet serieus neemt. De jonge moeder is ten einde raad, ze besluit om de telefonisch adviesdienst van het AKJ te bellen. Zij geeft aan dat ze graag ondersteuning wil van een vertrouwenspersoon om haar klachten en zorgen te bespreken met jeugdbescherming. Zij hoopt dat zij hierdoor door jeugdbescherming serieuzer genomen zal worden en dat de samenwerking met de jeugdbeschermer zal verbeteren. Lees het hele verhaal “De meerwaarde van goed luisteren en de tijd nemen…”
Sharon is 16 jaar en verblijft sinds 8 maanden op een behandelingsgroep. Sharon heeft een fijne vriendengroep en een sociaal leven, maar door de coronamaatregelen gaat dat nu anders dan normaal. Haar familie woont verder weg en school volgt ze online. Logischerwijs kan ze nu ook minder met haar vrienden afspreken, waardoor ze veel tijd op de groep doorbrengt. Als vertrouwenspersoon bezoek ik tweewekelijks de groep van Sharon en maak ik met alle jongeren een praatje.
‘Op een dag neemt de 14-jarige Joost contact op met het AKJ. Een familielid van Joost noemde het AKJ en daarna is hij op de website gaan kijken voor hulp. Ik krijg Joost aan de telefoon en hij vertelt mij dat de Raad voor de Kinderbescherming onderzoek gaat doen en dat hij dat helemaal niet leuk vindt. Hij heeft er een slecht gevoel over en weinig vertrouwen. Dit vanwege eerdere onderzoeken waarbij de raadsonderzoekers niet goed opschreven wat hij vertelde. In gespreksverslagen las hij uitspraken terug van zichzelf die hij niet zo bedoelde, of onjuist waren. Joost keek erg op tegen het gesprek met de Raad voor de Kinderbescherming.
Als vertrouwenspersoon bezoek ik tweewekelijks een groep waar jongeren van 12 tot 18 jaar tijdelijk verblijven, omdat ze niet thuis kunnen wonen. Op de groep kom ik de 17-jarige Lola tegen. Lees het hele verhaal “Lola wil haar toekomst zelf bepalen”
Meneer Bakker heeft klachten over de uitvoering van de ondertoezichtstelling (OTS) door de Jeugdbescherming. Zijn drie kinderen zijn onder toezicht gesteld, ze wonen bij zijn ex. Af en toe mag hij hen zien, op een neutrale plek via een zogenoemde begeleide omgangsregeling. Lees het hele verhaal ““Eindelijk word ik gezien en gehoord door jeugdbescherming!””
Op een maandagochtend belt Erik naar het AKJ. De 18-jarige jongen vertelt tegen de vertrouwenspersoon dat hij klachten heeft over de jeugdhulpinstelling waar hij zorg van krijgt. Hij heeft daar een e-mail over gestuurd. Lees het hele verhaal “Hoge huurschuld voor begeleid wonen”
Als vertrouwenspersoon bezoek ik twee wekelijks een groep waar kinderen (t/m 12 jaar) tijdelijk verblijven totdat zij weer terug naar huis kunnen. Daar treft ik Jeremy aan, de 12-jarige jongen komt meteen naar me toe. Hij is erg boos op zijn gezinsvoogd. Lees het hele verhaal “Jeremy mag nog niet naar huis”
“We weten jou te vinden hoor!”
Eenmaal per drie maanden bezoek ik een gezinshuis waar momenteel in totaal vijf kinderen en jongeren wonen. Begin dit jaar had ik dit gezinshuis voor het eerst bezocht en kennis gemaakt met de gezinshuisouders en twee jongeren. Lees het hele verhaal “Op bezoek in een gezinshuis”
Op een dag belt Denise naar het AKJ. Ze vertelt tegen de vertrouwenspersoon dat zij haarjeugdbeschermer nooit ziet en dat die altijd onbereikbaar is voor haar. Het 14-jarige meisje vraagt zich af of het AKJ haar kan helpen. Lees het hele verhaal “Een nieuwe start met een nieuwe jeugdbeschermer”
“Is het handelen van een jeugdprofessional in strijd met de gedrags- en beroepsregels, oftewel de professionele standaard van de beroepsgroep? Dat is de vraag waar het tuchtcollege over oordeelt. Lees het hele verhaal “Wijkcoach krijgt berisping van tuchtcollege”
“Wat mij als vertrouwenspersoon regelmatig opvalt, is dat de kinderen het niet tegen de gezinshuisouders durven te zeggen als zij ergens moeite mee hebben. Zij hebben vaak al op te veel plekken gewoond. Daarom houden zij dingen voor zichzelf. Lees het hele verhaal “Moet ik nu alweer verhuizen?”
Soms is een gesprek of een korte inmenging van de vertrouwenspersoon voldoende voor de jeugdige om de samenwerking met de begeleiding weer op te pakken. Uit dit praktijkverhaal blijkt dat één gesprek al veel kan betekenen voor een jongere.
Lees het hele verhaal “Gesloten jeugdhulp: Emily’s dilemma”
De 16-jarige Cindy verblijft al een tijd op een open groep van een grote jeugdhulpinstelling. Zoals alle jongeren tegenwoordig zit zij zo’n beetje vastgekleefd aan haar mobiele telefoon. Dag en nacht heeft ze ‘m bij zich. Lees het hele verhaal “Mobiele telefoon ten onrechte ingenomen”
“Ik vertrouw niemand meer. Het heeft helemaal geen zin om mijn problemen te bespreken. Er gebeurt toch niets mee”, verzucht de 15-jarige Janine. Niet zo vreemd als blijkt dat het meisje in 6 jaar tijd op 16 verschillende plekken Lees het hele verhaal “Er werd écht naar me geluisterd”
Tijdens een bezoek aan een gezinshuis vertelt de 12-jarige Maartje aan de vertrouwenspersoon dat zij haar voogd al heel lang niet heeft gezien en ook niet gesproken. Dat vindt ze vervelend, want ze heeft een dringende wens voor sinterklaas. Lees het hele verhaal “Sinterklaaswens”
Rachel van 16 jaar gaat vanwege fysieke klachten niet naar school. Haar school vertrouwt de situatie niet en doet een melding bij Veilig Thuis. Deze organisatie doet – zoals gebruikelijk na een melding – onderzoek of er sprake is van huiselijk geweld of kindermishandeling. Lees het hele verhaal “Onjuistheden in rapport Veilig Thuis”
Meneer Borg is de gezaghebbende vader van Job van 14 jaar. Hij is gescheiden en Job woont bij zijn moeder. Er is een ondertoezichtstelling (OTS) op basis van complexe scheidingsproblematiek van de ouders en een problematische relatie tussen vader en zoon. Lees het hele verhaal “Verstoken van informatie over zoon”
Dian is 12 jaar oud en het jongste meisje op een besloten behandelgroep. Daar zitten nog zeven andere meiden in de leeftijd van 12 tot 18 jaar. Over het algemeen gaat het goed op de groep. Lees het hele verhaal “Vertroeteld én gepest”
Rianne is 8 jaar oud. Vorig jaar heeft het meisje veel problemen gehad op school. Als gevolg daarvan is ze langdurig ‘thuiszitter’ geweest. Inmiddels is Rianne onderzocht en is er geschikt onderwijs voor haar gevonden. Ze heeft het daar redelijk naar haar zin en bouwt weer positieve ervaringen op. Maar haar situatie blijft kwetsbaar.
Een 12-jarig meisje verblijft in een crisisgroep. Ze wil daar graag halal eten, dat doet ze thuis ook. Ze heeft dat gevraagd aan de groepsleiding. Die heeft de moeder van het meisje ingeschakeld.
Luc (niet zijn echte naam) is 15 jaar en woont op een groep voor gesloten jeugdhulp. Tijdens het bezoek van de vertrouwenspersoon vertelt Luc dat zijn deur op slot wordt gedraaid als hij ’s ochtends niet op tijd klaar is.
Ouders van een meervoudig gehandicapt meisje doen een beroep op de wijkcoach van de gemeente voor extra opvang van hun dochter. De ouders vertellen dat zij privé te zwaar belast zijn en in hun netwerk ook geen extra steun hebben kunnen vinden.
Lees het hele verhaal “Wijkcoach neemt hulpvraag niet serieus”
Sinds januari zit Donovan (niet zijn echte naam) op een open leefgroep. De vertrouwenspersoon spreekt hem drie dagen nadat hij daar is geplaatst. Donovan heeft geen idee waarom hij daar zit.
Een jongen van 15 moet weg van de crisisgroep. Hij kreeg een time-out, kwam op een noodbed in een andere groep. De vuilniszakken met zijn spullen haalt hij later op, samen met een medewerker van Jeugdbescherming.
Aan jonge kinderen – in de leeftijd van vijf tot een jaar of tien – is soms moeilijk uit te leggen wat een vertrouwenspersoon is en wat zij of hij komt doen op de groep van de kinderen. Speciaal daarvoor heeft het AKJ een mooi prentenboek.
Een vader ontvangt een brief van de Jeugdbescherming. Hij is er niet blij mee. In de brief staan nogal heftige beweringen over het gedrag van vader en zijn relatie met de kinderen.
Een jongere van 17 jaar met autisme en een licht verstandelijke beperking vertelt tijdens een groepsbezoek dat hij met de vertrouwenspersoon wil praten. Hij vertelt dat hij weer nare dromen heeft.
Het is zover: ze worden pleegouders! In december komt er voor het eerst een kindje uit de crisisopvang bij het stel wonen. Ze blijft bijna drie maanden. Een heftige plaatsing met veel misverstanden. Dat is de conclusie tijdens de gesprekken na afloop.
Lees het hele verhaal “Wel of niet geschikt als pleeggezin?”
Een moeder heeft in het voorjaar contact met een onderzoeker van de Raad voor de Kinderbescherming. De onderzoeker heeft een rapport geschreven naar aanleiding van een onderzoek ‘Gezag en Omgang’. De moeder is het niet eens met de rapportage.
Een schreeuwende moeder aan de telefoon. Haar zoon van twaalf is uit huis geplaatst en ze hoort steeds maar niets van hem. Er is samen met de vertrouwenspersoon al een brief opgesteld met vragen en klachten.
Een vrouw heeft een zoontje die in groep 3 zit. Zijn juf ziet dat het niet goed gaat met het jongetje. Hij zoekt veel ruzie en kan maar moeilijk luisteren. Bij het minste of geringste wordt hij boos.
Een moeder krijgt in 2007 een herseninfarct. Daardoor kan ze niet meer voor haar zoon zorgen. De zoon wordt door de Jeugdbescherming bij zijn vader en stiefmoeder geplaatst.
Een moeder en haar nieuwe partner hebben een klacht over de jeugdbescherming. Een van haar kinderen staat onder toezicht (OTS). De moeder krijgt geen antwoord op haar mails aan de gezinsvoogd.
Een meisje van 13 jaar zit in een open groep, dichtbij haar school en haar vrienden. Er hangt echter een donderwolk boven haar hoofd. De psycholoog en haar ouders hebben namelijk samen besloten dat ze naar een internaat moet.
Een meisje bezoekt al een tijdlang de naschoolse dagbehandeling voor jonge jeugd. De vertrouwenspersoon is daar ook, één keer per maand. Het meisje vindt het gezellig om met de vertrouwenspersoon te kletsen. Lees het hele verhaal “Thuis mishandeld”
De ouders zitten met elkaar in een vechtscheiding. De man en vrouw zijn al twee jaar uit elkaar. De vader ziet zijn dochter nu om het weekend. Zou dat niet wat vaker kunnen? Als co-ouder liefst.
Een meisje van 16 is woest. Ze heeft recht op € 75 kleedgeld en krijgt nu maar € 25. Hoe kan dat? De groepsleiding heeft gezegd dat het niet te weinig is.
Ze heeft het niet breed. Toch ving ze drie maanden lang de kinderen van haar naaste familielid op. De ouders van de kinderen hadden beloofd dat zij zouden meebetalen aan de kosten voor de kinderen. Maar dat deden ze niet.
Lees het hele verhaal “Geen pleegzorgvergoeding. Of toch wel?”
